donderdag 13 december 2012
woensdag 17 oktober 2012
Een kartonnen fiets sterker dan carbon?
Het kostte Izhar Gafni drie jaar ontwikkeling en waarschijnlijk veel gevloek maar hij kon onlangs zijn kartonnen fiets presenteren. Jawel, een fiets van karton. En die fiets is sterker dan carbon! En die fiets weegt minder dan 10 kg! En vooral: die fiets kan gemaakt worden voor 9 dollar! Ongelooflijk.
Volledig karton wil ook zeggen super ecovriendelijk. Als je karton vouwt dan wordt het niet dubbel zo sterk maar driedubbel. Om bezig te blijven zette hij er ook een onderhoudsvrij pedaalsysteem op. En de fiets ziet er dan ook nog eens mooi uit.
Serieus, 9 dollar om een fiets te maken. Dan moet je met alle kosten erbij (transport, commissie, ...) nog op een fiets met een verkoopprijs van minder dan 20 euro uitkomen.
Wat een mogelijkheden: fietsen wordt nog democratischer. Iedereen op de fiets, bijvoorbeeld ook in arme landen. En iedereen wordt er beter van: de fietser, de algemene conditie van de mens, de conditie van onze wereldbol ...
Nog even afwachten natuurlijk of het echt zo'n vaart loopt. Ik zou er kunnen inkomen dat de fietsindustrie dit met argusogen volgt en dat de fietsfabrikanten die nu voor +/- 1.000 euro gewone stadsfietsen verkopen, er nog een stokje voor willen steken.
De infrastructuur zal ook moeten volgen als iedereen aan het fietsen slaat. Ik ken steden waar het nu al filerijden is, ook op de fiets. Maar toch, wat een uitvinding!
Volledig karton wil ook zeggen super ecovriendelijk. Als je karton vouwt dan wordt het niet dubbel zo sterk maar driedubbel. Om bezig te blijven zette hij er ook een onderhoudsvrij pedaalsysteem op. En de fiets ziet er dan ook nog eens mooi uit.
Serieus, 9 dollar om een fiets te maken. Dan moet je met alle kosten erbij (transport, commissie, ...) nog op een fiets met een verkoopprijs van minder dan 20 euro uitkomen.
Wat een mogelijkheden: fietsen wordt nog democratischer. Iedereen op de fiets, bijvoorbeeld ook in arme landen. En iedereen wordt er beter van: de fietser, de algemene conditie van de mens, de conditie van onze wereldbol ...
Nog even afwachten natuurlijk of het echt zo'n vaart loopt. Ik zou er kunnen inkomen dat de fietsindustrie dit met argusogen volgt en dat de fietsfabrikanten die nu voor +/- 1.000 euro gewone stadsfietsen verkopen, er nog een stokje voor willen steken.
De infrastructuur zal ook moeten volgen als iedereen aan het fietsen slaat. Ik ken steden waar het nu al filerijden is, ook op de fiets. Maar toch, wat een uitvinding!
woensdag 10 oktober 2012
Toertocht Bikers de l'Alleu, 7 oktober 2012, Braine l'Alleud
Moeten we nu Braine l'Alleud of Eigenbrakel zeggen? Halverwege de toertocht van Bikers de l'Alleu zien we op een opgehangen kaart bij de tweede bevoorrading dat we ons exact op de taalgrens bevinden. We vragen in het Frans of ze onze drinkbus kunnen vullen. Natuurlijk, krijgen we terug in het Nederlands. Vriendelijke mensen, die taalgrensbewoners.
Het was nog donker toen we om 7 uur met vier vrienden en vier mountainbikes in de camionette stapten voor een rit van Antwerpen richting Brussel. Iets na acht uur waren we klaar om te vertrekken aan het Collège Cardinal Mercier met de opkomende zon als onze grootste supporter. Het had de afgelopen dagen onophoudelijk geregend, we konden ons aan een zwaar parcours verwachten. Ik had ook nog ergens gelezen dat deze toertocht in feite zwaarder is dan pakweg zie in Houffalize. Slik.
De eerste kilometers tonen aan dat het niet makkelijk zal worden. Een technisch stuk single-track door het bos waarbij mijn grootste zorg is om niet van de weg schuiven richting prikkeldraad. En het wordt er niet beter op. Steile klimmetjes, gevaarlijke afdalingen, modder en plassen bij de vleet en op de koop toe ook nog mulle zandstroken. Het wordt snel duidelijk dat we hier geen hoog gemiddelde zullen halen.
Het is mijn eerste toertocht van het jaar en ik denk al snel dat ik beter ergens in het Antwerpse mijn debuut had gemaakt. Ik kom net terug van vakantie in Amerika waar ik enkel op de fiets heb gezeten voor een pleziertochtje langs de kust van Santa Monica. Ik zie af als de beesten en ben duidelijk de minste van ons viertal. Zowel omhoog als omlaag moet ik ze laten rijden, eerst zoek ik nog excuses (mijn ketting is versleten, ik kan niet goed schakelen, blah blah blah ...) maar het duurt niet lang ik moet aan mezelf toegeven dat de benen gewoon niet goed genoeg zijn.
De omgeving maakt veel goed. We rijden door een prachtige streek: dichte bossen, glooiende weilanden, pittoreske dorpjes, verlaten boerderijen, ... enkel een zeldzaam verkiezingsbord verstoort de rustieke schoonheid. Vriendelijke mensen ook. De 'bonjours' vliegen ons rond de oren. Ik probeer met mijn ogen dag terug te zeggen want de rest van mijn lijf is te vermoeid om te antwoorden of om een hand op te steken.
Veel energie verbruiken betekent dat die moet aangevuld worden. En dat is hier geen enkel probleem. Twee uitgebreide bevoorradingen met onder meer sportdrank in allerlei kleuren, bananen, een uitgebreid assortiment koekjes, suikerwafels, abrikozentaartjes en sinaasappels. Als we eindelijk, na 45 loodzware kilometers, zijn aangekomen kunnen we in de refter van het college nog een 'pain saucisse' tot ons nemen.
Die zijn zo lekker dat ik er een tweede ga bestellen. Aan de barbecue waar die worsten gebakken worden doe ik opnieuw mijn best om Frans te spreken:
'Deux pains saucisse, s'il vous plait!'
'Hoe ging het vandaag?' zegt de bakker/lid van de plaatselijke fietsclub.
'Dur, dur ...' (ik kan nog net 'd'être bébé' inslikken)
'Mogen er ajuintjes op?'
'Oui, et aussi ketchup et moutarde!'
'Alles erop dus?'
'Ja ... euh oui!'
Leuk zo een toertocht bij de taalgrens.
dinsdag 25 september 2012
Tour de France 2013
1 maand voor de officiële voorstelling van de Ronde van Frankrijk zijn er al een aantal details gelekt in de Franse krant Dauphiné Libéré. Zo zou de legendarische Mont Ventoux voor het eerst sinds 2002 opnieuw beklommen worden en dat in het begin van de derde week. Ook de even befaamde Alpe d'Huez is er opnieuw bij en zou enkele dagen later twee maal beklommen worden in één rit! Het wordt blijkbaar een moordende laatste week want op de voorlaatste dag staat er een klimtijdrit op het programma. Eindelijk zou ik zeggen want dat is ook lang geleden.
De start wordt gegeven in Corsica en dat is al wel officieel. Dat las ik toevallig in een krant toen ik daar zelf was op stapvakantie vorig jaar. Ook redelijk bergachtig daar. trouwens Het ziet er naar uit dat het een tour voor klimmers wordt. Thomas De Gendt en Jurgen Van den Broeck zullen het graag horen. Ik voorspel nu al een spannende strijd voor de Beste Belg.
De start wordt gegeven in Corsica en dat is al wel officieel. Dat las ik toevallig in een krant toen ik daar zelf was op stapvakantie vorig jaar. Ook redelijk bergachtig daar. trouwens Het ziet er naar uit dat het een tour voor klimmers wordt. Thomas De Gendt en Jurgen Van den Broeck zullen het graag horen. Ik voorspel nu al een spannende strijd voor de Beste Belg.
maandag 20 augustus 2012
Vlaams Toppenboek en de Berg van Heist-op-den-Berg
Ik had het al in groot formaat zien liggen in de Fnac: 'Het Vlaams Toppenboek' van Luc Verdoodt, een even eigenzinnig als leesbaar overzicht van 100 Vlaamsche hellingen om met de fiets op te rijden. Maar ik kocht het pas afgelopen zaterdag toen ik het in dwarsliggerformaat vond in de Groene Waterman in Antwerpen. Handig om mee te nemen en te lezen, bijvoorbeeld tijdens de autorit naar een heuvelachtig fietslandschap (Vlaamse Ardennen, Hageland) of zelfs om tijdens de fietstocht even uit de achterzak te nemen om te checken hoe steil de volgende helling eigenlijk omhoog gaat. Een aantal beklimmingen zijn dankzij de wielerwedstrijden bekend bij iedereen (Paterberg, Koppenberg, Muur) maar de overgrote meerderheid van de selectie is mij totaal onbekend. Dat wordt nog een leuke ontdekkingstocht!
De grote frustratie van de in Antwerpen wonende would-be klimmer is dat het daar voor geen meter omhoog loopt. De zwaarste helling in de nabijheid is de brug over de E19 tussen Schoten en Brasschaat, dan weet je het wel natuurlijk. Dus was ik razend benieuwd of er een 'Antwerpse' helling de selectie van 'Het Vlaams Toppenboek' zou halen. Ik dacht geen enkele maar dat bleek niet waar, er staan er zelfs twee in: de Bosstraat in Boom en de Berg van Heist-op-den-Berg.
Natuurlijk is er een berg in Heist! op! den! Berg!
Enkele gegevens:
- lengte: 800 meter
- hoogteverschil: 29 meter
- gemiddelde stijging: 3,6%
- maximale stijging: 14%
Een col zal het niet zijn maar wil ik er heel graag eens omhoog fietsen. En snel.
De grote frustratie van de in Antwerpen wonende would-be klimmer is dat het daar voor geen meter omhoog loopt. De zwaarste helling in de nabijheid is de brug over de E19 tussen Schoten en Brasschaat, dan weet je het wel natuurlijk. Dus was ik razend benieuwd of er een 'Antwerpse' helling de selectie van 'Het Vlaams Toppenboek' zou halen. Ik dacht geen enkele maar dat bleek niet waar, er staan er zelfs twee in: de Bosstraat in Boom en de Berg van Heist-op-den-Berg.
Natuurlijk is er een berg in Heist! op! den! Berg!
Enkele gegevens:
- lengte: 800 meter
- hoogteverschil: 29 meter
- gemiddelde stijging: 3,6%
- maximale stijging: 14%
Een col zal het niet zijn maar wil ik er heel graag eens omhoog fietsen. En snel.
vrijdag 17 augustus 2012
Maximum 30 km/u op jaagpaden?
Er zit een infocampagne aan te komen die wielertoeristen eraan moet herinneren dat er op jaagpaden niet sneller mag gereden worden dan 30 km/u. Blijkbaar bestaat dat verbod al sinds 1935. Hoe de gebruikers van het jaagpad dat moeten weten, is mij een raadsel. Nog nooit heb ik een dergelijk verkeersbord gezien.
Natuurlijk wordt er vaak sneller gereden dan 30 km/u en niet alleen door grote groepen wielertoeristen. Als de wind in de rug zit, bijvoorbeeld langs dat stuk aan het Albertkanaal tussen Wijnegem en Oelegem waar je volledig afgeschermd zit tussen bomen en boten, dan zijn er veel in staat om 30 en veel meer te halen.
De bevoegde dienst voor de jaagpaden, waterwegen en zeekanaal, mag niet controleren op snelheid, daarvoor is enkel de lokale politie bevoegd. Snelheidscontroles vinden ze blijkbaar zelf ook te absurd voor woorden dus plannen ze meer fietssluizen op jaagpaden.
Maar als er nu één ding is waar fietsers een hekel aan hebben dan zijn het wel die verdomde fietssluizen. Ok, als het jaagpad gekruist wordt door een andere weg, dan hebben ze hun nut en zijn ze zelfs welkom. Maar in het wilde weg van die paaltjes beginnen zetten om fietsers hun snelheid te doen minderen? Ronduit gevaarlijk. Zeker voor grote groepen fietsers. En daar is de Vlaamse wielrijdersbond het mee eens. Zij adviseren hun leden om op zonnige zondagen de jaagpaden te vermijden.
Vorige zondag heb ik zelf gemerkt dat dit geen onnuttige tip is. Er was gewoonweg teveel fietsverkeer langs de boorden van de Schelde. Langs de andere kant, daar kunnen we toch ook niet rouwig om zijn? Fietsen is hip en trendy en dat heeft zo zijn gevolgen.
Ik zou de situatie laten zoals ze is. De meest veilige én aangename oplossing voor iedereen is een jaagpad voor iedereen, zonder wegmarkeringen en zonder hindernissen. Zodat je, of je nu profwielrenner bent of een bompa van 89 met de vislijn op weg naar zijn visstekje, altijd voorzichtig bent en rekening houdt met ander verkeer. En als het wat te druk wordt, schakel een tandje terug, rij wat trager en geniet van dat zonnetje! Het zal weer snel genoeg voorbij zijn met dat goed weer.
PS: Gratis en voor niets: de oorsprong van het woord 'jaagpad': vroeger, in motorloze tijden, werden schepen in het kanaal voort getrokken of gejaagd door mens en paard, vandaar. Vandaar ook dat er geen bomen staan vlak naast het water.
Natuurlijk wordt er vaak sneller gereden dan 30 km/u en niet alleen door grote groepen wielertoeristen. Als de wind in de rug zit, bijvoorbeeld langs dat stuk aan het Albertkanaal tussen Wijnegem en Oelegem waar je volledig afgeschermd zit tussen bomen en boten, dan zijn er veel in staat om 30 en veel meer te halen.
De bevoegde dienst voor de jaagpaden, waterwegen en zeekanaal, mag niet controleren op snelheid, daarvoor is enkel de lokale politie bevoegd. Snelheidscontroles vinden ze blijkbaar zelf ook te absurd voor woorden dus plannen ze meer fietssluizen op jaagpaden.
Maar als er nu één ding is waar fietsers een hekel aan hebben dan zijn het wel die verdomde fietssluizen. Ok, als het jaagpad gekruist wordt door een andere weg, dan hebben ze hun nut en zijn ze zelfs welkom. Maar in het wilde weg van die paaltjes beginnen zetten om fietsers hun snelheid te doen minderen? Ronduit gevaarlijk. Zeker voor grote groepen fietsers. En daar is de Vlaamse wielrijdersbond het mee eens. Zij adviseren hun leden om op zonnige zondagen de jaagpaden te vermijden.
Vorige zondag heb ik zelf gemerkt dat dit geen onnuttige tip is. Er was gewoonweg teveel fietsverkeer langs de boorden van de Schelde. Langs de andere kant, daar kunnen we toch ook niet rouwig om zijn? Fietsen is hip en trendy en dat heeft zo zijn gevolgen.
Ik zou de situatie laten zoals ze is. De meest veilige én aangename oplossing voor iedereen is een jaagpad voor iedereen, zonder wegmarkeringen en zonder hindernissen. Zodat je, of je nu profwielrenner bent of een bompa van 89 met de vislijn op weg naar zijn visstekje, altijd voorzichtig bent en rekening houdt met ander verkeer. En als het wat te druk wordt, schakel een tandje terug, rij wat trager en geniet van dat zonnetje! Het zal weer snel genoeg voorbij zijn met dat goed weer.
PS: Gratis en voor niets: de oorsprong van het woord 'jaagpad': vroeger, in motorloze tijden, werden schepen in het kanaal voort getrokken of gejaagd door mens en paard, vandaar. Vandaar ook dat er geen bomen staan vlak naast het water.
woensdag 15 augustus 2012
Bike 7 - deel 3: LUBRICATE dry (smeren)
Er zijn drie dingen die ik altijd check voor
ik op mijn koersfiets de garage uitrijd. Net zoals ik
vroeger bij het uitgaan nooit de deur dichttrok zonder dat ik het lijstje 'geld,
sleutels en sigaretten' had overlopen.
Bij het fietsen is dat: controle van de
banden, de remmen en de ketting:
1. Zit er nog voldoende druk in de banden? En voldoende is voor minimaal 6,5 bar tenzij je van plan bent om Parijs-Roubaix te rijden dan kan het met minder.
2. Werken de remmen nog goed? Goed betekent dat als je in je rem knijpt dat je wiel helemaal moet blokkeren. Is dit niet het geval dan moet je de rem aanspannen of de remblokjes vervangen.
3. Is de ketting nog goed gesmeerd?
1. Zit er nog voldoende druk in de banden? En voldoende is voor minimaal 6,5 bar tenzij je van plan bent om Parijs-Roubaix te rijden dan kan het met minder.
2. Werken de remmen nog goed? Goed betekent dat als je in je rem knijpt dat je wiel helemaal moet blokkeren. Is dit niet het geval dan moet je de rem aanspannen of de remblokjes vervangen.
3. Is de ketting nog goed gesmeerd?
En alweer heb ik bijgeleerd dankzij de website van Bike7: je spuit het smeermiddel in op de binnenkant van de ketting en niet op de buitenkant, je laat het product tien minuten inwerken en daarna veeg je het overtollig vet weg met een doek. Dat deed ik vroeger nooit. Je hoeft ook enkel de ketting in te smeren, de cassette of andere onderdelen niet.
Bike7 heeft twee smeerproducten (lubricate wet en lubricate dry). Het ene voor nat weer, het andere voor droog en stoffig weer. Ik weet nu al dat mijn ene bus veel sneller op zal zijn dan de andere want er is natuurlijk altijd kans op regen in België.
Bike7 heeft twee smeerproducten (lubricate wet en lubricate dry). Het ene voor nat weer, het andere voor droog en stoffig weer. Ik weet nu al dat mijn ene bus veel sneller op zal zijn dan de andere want er is natuurlijk altijd kans op regen in België.
Afgelopen zondag was het zo’n prachtig weer
dat ik toch maar eens de lubricate dry heb gespoten voor ik een tocht langs
beide kanten van de Schelde aanvatte (Antwerpen – Schelle, met overzet naar de
andere kant en Bazel – Antwerpen). Gevolg: een heerlijk lopende ketting. De
rest liep allemaal wat minder: vaak een slecht wegdek, vele zondagsfietsers,
gemiste knooppunten en een insect dat mijn onderlip uitkoos om daar D-Day na te
spelen: een harde landing + zware gevechten om mij uiteindelijk keihard te steken.
Gevolg: een dikke lip.
Maar het belangrijkste: er viel geen druppel
en de ketting bleef gesmeerd lopen.
donderdag 9 augustus 2012
Bike7 - deel 2: DEGREASE
Je merkt hoe ervaren ik ben in fietsonderhoud: ik was al fout met stap 1. Het eerste wat je moet doen met je vuile fiets is je ketting en de cassette ontvetten. Daar kan namelijk wel wat vuiligheid aanhangen: olie, teer, siliconen, ... Dat kan je er allemaal afhalen met DEGREASE van Bike7. Je spuit het product rechtstreeks op de ketting en laat het een paar minuten inwerken. Daarna neem je een vuile doek en hou je die over je draaiende ketting zodat die na een tijdje helemaal droog is. Dit is geen exclusieve procedure voor een koersfiets, je kan het toepassen op alle soorten fietsen.
Pas dan maak je de rest van de fiets proper met CLEAN (zie vorige blogpost). En wat de volgende stap is, dat lees je de volgende keer.
Ik heb voor het eerst minutieus alle stappen gevolgd vorige vrijdag, vlak voor een fietstocht van Antwerpen naar Kamperland in Zeeland. En, eerlijk waar, mijn fiets bolde als nooit tevoren. Eindelijk, na 35 jaren in dit leven, besef ik het belang van fietsonderhoud.
Mooie landschappen trouwens, daar in Nederland:
Pas dan maak je de rest van de fiets proper met CLEAN (zie vorige blogpost). En wat de volgende stap is, dat lees je de volgende keer.
Ik heb voor het eerst minutieus alle stappen gevolgd vorige vrijdag, vlak voor een fietstocht van Antwerpen naar Kamperland in Zeeland. En, eerlijk waar, mijn fiets bolde als nooit tevoren. Eindelijk, na 35 jaren in dit leven, besef ik het belang van fietsonderhoud.
Mooie landschappen trouwens, daar in Nederland:
dinsdag 7 augustus 2012
Bike7 - deel 1: CLEAN (je fiets proper maken)
Een tijdje geleden werd ik door Bike7 uitgenodigd om te gaan kijken naar het Belgisch Kampioenschap Wielrennen in Geel, zie hier voor wat foto's. Wat ik mij herinner van die dag is veel regen en een onhoudbare Tom Boonen die iedereen op een hoopje reed. En dat ik op het einde van de dag een Carepack Bike7 mee naar huis mocht nemen. Bike7 is familie van Tec7 en is een gamma van vijf producten om je fiets te onderhouden. Ik heb ze nu zes weken gebruikt en stel ze hier voor in vijf afleveringen. Zoals gezegd, gebaseerd op mijn eigen ervaring en mijn eigen mening.
Deel 1: CLEAN
U moet weten dat ik het tot voor kort niet zo nauw nam met mijn fiets proper houden. Na een toertocht met de mountainbike was er altijd wel de verplichte stop aan de afspuitstand maar daar bleef het dan bij. Maar nu ik via www.bike7.be enkele filmpjes heb gezien, weet ik wel beter. En het is geen karwei, helemaal niet. Je fiets afspuiten doe je trouwens best met de tuinslang en niet met de hogedrukreiniger (foei, toertocht-organisatoren!). Daarna volstaat het om dit product te verstuiven over gans je fiets en even te laten inwerken. Daarna opnieuw met de tuinslang erover en klaar is kees. En het werkt. Je fiets zal proper en je heel dankbaar zijn! Dit kostte mij gemiddeld vijf minuten.
Wordt vervolgd in deel 2: DEGREASE.
Deel 1: CLEAN
U moet weten dat ik het tot voor kort niet zo nauw nam met mijn fiets proper houden. Na een toertocht met de mountainbike was er altijd wel de verplichte stop aan de afspuitstand maar daar bleef het dan bij. Maar nu ik via www.bike7.be enkele filmpjes heb gezien, weet ik wel beter. En het is geen karwei, helemaal niet. Je fiets afspuiten doe je trouwens best met de tuinslang en niet met de hogedrukreiniger (foei, toertocht-organisatoren!). Daarna volstaat het om dit product te verstuiven over gans je fiets en even te laten inwerken. Daarna opnieuw met de tuinslang erover en klaar is kees. En het werkt. Je fiets zal proper en je heel dankbaar zijn! Dit kostte mij gemiddeld vijf minuten.
Wordt vervolgd in deel 2: DEGREASE.
dinsdag 31 juli 2012
Retrokoers van de verzopen talenten
De retrokoers van de verzopen talenten in Sint-Lenaarts is een plezànte koers. Het begon bij het begin toen mijn postcode op een enthousiaste glimlach werd onthaald door het inschrijvingsmeisje. 'Wauw, nog iemand van 2060!' riep ze door heel de tent en ook nog 'merci om van zo ver te komen' terwijl Sint-Lenaarts toch niet zo heel ver is van Antwerpen. En zeggen dat ik eigenlijk niet veel zin had om te koersen. De vorige avond (euhm ... nacht) was ik actief deelnemer geweest van het geweldige feestje van Kerkstraat Plage en toen ik de ochtend (euhm ... middag) nadien opstond met een katertje vroeg ik me af waarom ik per sé een sportief rock 'n roll leven wil leiden. Want dat combineert zo moeilijk.
Het was de eerste editie van de koers van de verzopen talenten maar dat was er niet aan te zien. Meer dan 100 deelnemers in geweldige retro-outfits, een grote schare supporters en een vlekkeloze organisatie, dat zat allemaal prima. Al enkele tellen na het startschot besefte ik dat ik niet zou meekunnen met de grote kopgroep. Ondanks dat de twee eerste ronden achter een motor werden gereden moest ik hier en daar al een gat laten vallen. Ik draaide de knop om en besloot om voor een premie te gaan. Een leuk idee trouwens van de organisatie. Vanaf dat je in de laatste recht lijn een oranje vlag zag wapperen wist je dat je kon spurten voor een prijs, ongeacht je in eerste of in laatste positie reed.
Na een paar ronden kwam ik een grote tweede groep terecht. Er moesten twintig rondes van 2 km worden afgelegd. Had het te maken met mijn supporters, geen idee, maar om de een of andere reden wou ik in de laatste rechte lijn altijd op kop zitten. Vol in de wind ook. Ik demarreerde zelfs een paar keer. Een onzinnig idee want alleen kon ik die grote groep toch nooit voor blijven. Maar ik kon me niet bedwingen.
En dan was het zover. We zaten in ronde vijftien of zestien (je tel bijhouden is echt onmogelijk) bij het opdraaien van de laatste rechte lijn toen ik in de verte de oranje vlag zag wapperen. Ik schoof op tot de derde positie en hield een hoge snelheid aan. Ik wachtte nog even en toen ik de vlag in volle glorie bezig zag, wist ik dat mijn moment gekomen was. Ik ging op de trappers staan en spurtte alsof mijn leven ervan af hing. We kwamen dichter bij de streep en ik hoorde de meute roepen. Ik keek nog even onder mijn arm door en jawel, ik zag een snoodaard die al heel de tijd in de wielen zat, dichterbij komen. Maar ik had nog een versnelling in huis en ik kon hem uiteindelijk makkelijk afhouden. Met een jump gooide ik mijn wiel over de meet. Yes, ik had de premie binnen!
Vanaf toen ging het bergaf. Ik stak nog enkele keren mijn neus aan het venster maar al snel zakte ik weg in de groep. Ik moest een gat laten vallen en dat gat werd groter en groter en groter. Op mijn gemak fietste ik naar de finish, ik vond het wel goed geweest. Tot ik merkte dat ik de kopgroep mij weer op de hielen zat om me een tweede keer te dubbelen. Ik perste er alles nog eens uit want ik wou absoluut alleen over de finish passeren. En dat lukte. Een kushandje naar de supporters en naar mijn liefje in het bijzonder. En dan kon ik de remmen dichtknijpen en starten met de recuperatie.
Fier als een pauw met twee gieters in zijn hand ging ik mijn premie afhalen. Vier aangename streekbieren en een bon van drie euro om op te souperen in een lokale taverne. Plezant! Tot volgend jaar, verzopen talenten!
Nog verhalen over retrokoersen? Check mijn verslagen over Den Dreihoek Koers in Borgerhout en over de Grote Prijs Fatima in Nijlen.
Het was de eerste editie van de koers van de verzopen talenten maar dat was er niet aan te zien. Meer dan 100 deelnemers in geweldige retro-outfits, een grote schare supporters en een vlekkeloze organisatie, dat zat allemaal prima. Al enkele tellen na het startschot besefte ik dat ik niet zou meekunnen met de grote kopgroep. Ondanks dat de twee eerste ronden achter een motor werden gereden moest ik hier en daar al een gat laten vallen. Ik draaide de knop om en besloot om voor een premie te gaan. Een leuk idee trouwens van de organisatie. Vanaf dat je in de laatste recht lijn een oranje vlag zag wapperen wist je dat je kon spurten voor een prijs, ongeacht je in eerste of in laatste positie reed.
Na een paar ronden kwam ik een grote tweede groep terecht. Er moesten twintig rondes van 2 km worden afgelegd. Had het te maken met mijn supporters, geen idee, maar om de een of andere reden wou ik in de laatste rechte lijn altijd op kop zitten. Vol in de wind ook. Ik demarreerde zelfs een paar keer. Een onzinnig idee want alleen kon ik die grote groep toch nooit voor blijven. Maar ik kon me niet bedwingen.
En dan was het zover. We zaten in ronde vijftien of zestien (je tel bijhouden is echt onmogelijk) bij het opdraaien van de laatste rechte lijn toen ik in de verte de oranje vlag zag wapperen. Ik schoof op tot de derde positie en hield een hoge snelheid aan. Ik wachtte nog even en toen ik de vlag in volle glorie bezig zag, wist ik dat mijn moment gekomen was. Ik ging op de trappers staan en spurtte alsof mijn leven ervan af hing. We kwamen dichter bij de streep en ik hoorde de meute roepen. Ik keek nog even onder mijn arm door en jawel, ik zag een snoodaard die al heel de tijd in de wielen zat, dichterbij komen. Maar ik had nog een versnelling in huis en ik kon hem uiteindelijk makkelijk afhouden. Met een jump gooide ik mijn wiel over de meet. Yes, ik had de premie binnen!
Vanaf toen ging het bergaf. Ik stak nog enkele keren mijn neus aan het venster maar al snel zakte ik weg in de groep. Ik moest een gat laten vallen en dat gat werd groter en groter en groter. Op mijn gemak fietste ik naar de finish, ik vond het wel goed geweest. Tot ik merkte dat ik de kopgroep mij weer op de hielen zat om me een tweede keer te dubbelen. Ik perste er alles nog eens uit want ik wou absoluut alleen over de finish passeren. En dat lukte. Een kushandje naar de supporters en naar mijn liefje in het bijzonder. En dan kon ik de remmen dichtknijpen en starten met de recuperatie.
Fier als een pauw met twee gieters in zijn hand ging ik mijn premie afhalen. Vier aangename streekbieren en een bon van drie euro om op te souperen in een lokale taverne. Plezant! Tot volgend jaar, verzopen talenten!
Nog verhalen over retrokoersen? Check mijn verslagen over Den Dreihoek Koers in Borgerhout en over de Grote Prijs Fatima in Nijlen.
vrijdag 27 juli 2012
Belgen in de Tour 2012 - eindscore
De definitieve punten van de jury voor de Belgen in de Tour:
Jurgen Van den Broeck: 9/10
Vierde in de Tour, wie kan dat zeggen? Super van Jurgen.
Jelle Vanendert: 6/10
Reed misschien wel de Tour die we vorig jaar van hem verwacht hadden. Was dit jaar niet meer dan een knecht in de bergen.
Jurgen Roelandts: 8/10
Prima ploegrenner. Reed de Tour met veel karakter uit.
Francis De Greef: 7/10
Deed zijn werk en reed uit.
Dries Devenyns: 8/10
Kwam dichtbij een ritzege maar miste een beetje doorzicht en panache. Toptour!
Kevin De Weert: 6/10
Had hem beter verwacht in de laatste week. Kwam niet in de buurt van de prestatie van vorig jaar.
Romain Zingle: 6,5/10
Liet zich zien en reed uit. Niet meer dan dat.
Jan Ghyselinck: 6,5/10
Liet zich zien en reed uit. Niet meer dan dat. Sterk karakter.
Kris Boeckmans: 7,5/10
Reed erg vlot uit en werd nog vijfde op de Champs-Elysées. Kan een steengoed renner worden.
Philippe Gilbert: 7/10
Als je zijn topjaar 2011 even buiten beschouwing laat dan reed Phil een sterke Tour. Maar er werd natuurlijk meer verwacht.
Nick Nuyens: 5/10
Iets in mij zegt me dat Nick niet meer terugkomt naar de Tour. Geen spek voor zijn bek, lijkt me.
Maarten Wynants: geen score wegens uitgevallen.
Johan Van Summeren: 6,5/10
Op karakter reed hij uit, kon zijn job voor de ploeg niet naar behoren uitvoeren.
Maxime Monfort: 7,5/10
Eén slechte dag kost hem misschien een plaats in de toptien. Is toch het best als hij superknecht kan zijn voor een absolute kopman. Andy Schleck volgend jaar?
Jurgen Van den Broeck: 9/10
Vierde in de Tour, wie kan dat zeggen? Super van Jurgen.
Jelle Vanendert: 6/10
Reed misschien wel de Tour die we vorig jaar van hem verwacht hadden. Was dit jaar niet meer dan een knecht in de bergen.
Jurgen Roelandts: 8/10
Prima ploegrenner. Reed de Tour met veel karakter uit.
Francis De Greef: 7/10
Deed zijn werk en reed uit.
Dries Devenyns: 8/10
Kwam dichtbij een ritzege maar miste een beetje doorzicht en panache. Toptour!
Kevin De Weert: 6/10
Had hem beter verwacht in de laatste week. Kwam niet in de buurt van de prestatie van vorig jaar.
Romain Zingle: 6,5/10
Liet zich zien en reed uit. Niet meer dan dat.
Jan Ghyselinck: 6,5/10
Liet zich zien en reed uit. Niet meer dan dat. Sterk karakter.
Kris Boeckmans: 7,5/10
Reed erg vlot uit en werd nog vijfde op de Champs-Elysées. Kan een steengoed renner worden.
Philippe Gilbert: 7/10
Als je zijn topjaar 2011 even buiten beschouwing laat dan reed Phil een sterke Tour. Maar er werd natuurlijk meer verwacht.
Nick Nuyens: 5/10
Iets in mij zegt me dat Nick niet meer terugkomt naar de Tour. Geen spek voor zijn bek, lijkt me.
Maarten Wynants: geen score wegens uitgevallen.
Johan Van Summeren: 6,5/10
Op karakter reed hij uit, kon zijn job voor de ploeg niet naar behoren uitvoeren.
Maxime Monfort: 7,5/10
Eén slechte dag kost hem misschien een plaats in de toptien. Is toch het best als hij superknecht kan zijn voor een absolute kopman. Andy Schleck volgend jaar?
zondag 22 juli 2012
Fietsen en muziek
Fantastisch artikel in De Morgen van vorige maandag (16/7) met een nog fantastischere titel: 'Muziek op het ritme van een ratelende ketting'. Het gaat over de relatie tussen muziek en fietsen, naar aanleiding van de plaat 'De Sint-Willebrordsessie, vol 1' die net verschenen is. Een compilatieplaat waarop artiesten zoals Guido Belcanto en Rick de Leeuw liedjes over hun fietspassie zingen. Maar er staan ook niet-evidente dingen op: zoals Freek de Jonge en schrijver Ivo Victoria (lees trouwens zeker zijn boek 'Hoe ik nimmer de Ronde Van Frankrijk voor min-twaalfjarigen won ...') die speciaal voor deze plaat een nummer schreef en inzong. Binnenkort volgt hier zeker een recensie van dit fietsalbum.
Af en toe zie ik tijdens mijn fietstochten collega-renners met oortjes in. Daar doe ik niet aan mee omdat ik ten eerste graag naar fietsgeluiden luister. Het geklik van het schakelen, de piepende remblokjes en vooral: die ratelende ketting van hierboven die vooral op een rustig en stil landweggetje fantastisch tot zijn recht komt, zeker als je niets anders hoort dan dat. Ook naar een voorbijrijdend peloton luister ik graag: het geroep van de renners om elkaar te waarschuwen, het gevloek als er een paar voor gevaarlijke situaties zorgen en het ge-ssshhh. Ik kan het niet anders beschrijven dan dat. Je kan het eenvoudig nabootsen door je mond open te doen, je tanden op elkaar te zetten en lucht naar buiten te blazen. Dat geluid, dat ge-ssshhh, dat hoor je altijd als er een peloton passeert. Heerlijk.
Als ik naar muziek zou luisteren tijdens het fietsen dan zouden deze nummers altijd in mijn playlist staan:
2. Instant Street - dEUS: voor die finale waarbij het heerlijk demarreren moet zijn. En sneller, en sneller, tot ze allemaal uit het wiel zijn. En op de laatste tonen overschrijd je de finish. Als winnaar, natuurlijk.
Af en toe zie ik tijdens mijn fietstochten collega-renners met oortjes in. Daar doe ik niet aan mee omdat ik ten eerste graag naar fietsgeluiden luister. Het geklik van het schakelen, de piepende remblokjes en vooral: die ratelende ketting van hierboven die vooral op een rustig en stil landweggetje fantastisch tot zijn recht komt, zeker als je niets anders hoort dan dat. Ook naar een voorbijrijdend peloton luister ik graag: het geroep van de renners om elkaar te waarschuwen, het gevloek als er een paar voor gevaarlijke situaties zorgen en het ge-ssshhh. Ik kan het niet anders beschrijven dan dat. Je kan het eenvoudig nabootsen door je mond open te doen, je tanden op elkaar te zetten en lucht naar buiten te blazen. Dat geluid, dat ge-ssshhh, dat hoor je altijd als er een peloton passeert. Heerlijk.
Als ik naar muziek zou luisteren tijdens het fietsen dan zouden deze nummers altijd in mijn playlist staan:
1. Tour de France - Kraftwerk: om evidente redenen. En omdat een stukje van dit nummer lang geleden werd gebruikt als tune van sportweekend. Ideale soundscape voor tijdens de tocht.
2. Instant Street - dEUS: voor die finale waarbij het heerlijk demarreren moet zijn. En sneller, en sneller, tot ze allemaal uit het wiel zijn. En op de laatste tonen overschrijd je de finish. Als winnaar, natuurlijk.
3. Broken Bicycles - Tom Waits: heerlijke song om bij uit te blazen na de prestatie.
dinsdag 17 juli 2012
Belgen in de Tour 2012 - stand van zaken
De tweede rustdag lijkt me een uitstekend moment om de prestaties van de Belgen in de Tour 2012 onder de loep te nemen en te bekijken of ze voldoen aan de verwachtingen.
Jurgen Van den Broeck: hele goede Tour tot nu toe. Zeker in de bergen hoort hij bij de allerbesten. Jammer van het tijdverlies op La Plateau des Belles Filles. Nu moet hij aanvallen in de Pyreneeën. Het podium kan nog altijd, denk ik.
Jelle Vanendert: valt tegen tot nu toe. Hopelijk kan hij zich herpakken in de Pyreneeën. Dat hij hier vorig jaar zo goed reed moet toch vertrouwen geven. Een ritzege zit er niet in volgens mij maar een aanval zeker wel.
Jurgen Roelandts: ijzersterk onderdeel van de Greipeltrein. Hele goede renner die ook in de wegrit van de Olympische Spelen een hele belangrijke rol kan vervullen. Ideaal scenario: Gilbert valt aan, Wiggins en Millar rijden het gat dicht en dan komt Roelandts op het juiste moment naar voor met Boonen in het wiel. Boonen houdt Cavendish af en wordt Olympisch kampioen. En als Boonen niet meekan met zijn gebroken rib dan moet hij zijn eigen kans maar gaan. Podium moet kunnen!
Francis De Greef: komt niet vaak in beeld, rijdt dan ook volledig in dienst van de ploeg, vooral in het begin en het midden van elke rit.
Dries Devenyns: één van onze grootste kanshebbers op ritwinst, zei ik op voorhand, en ik had gelijk. Al twee keer mee in een ontsnapping, op zich een hele prestatie. Alleen de winst ontbreekt en dat is heel jammer voor Dries.
Kevin De Weert: knecht van Leipheimer in de eerste week van de Tour tot bleek dat Levi het niet kon waarmaken. Heeft nu een vrijere rol en dat ligt hem goed. Vaak in beeld en daar zal de sponsor blij mee zijn, zeker?
Romain Zingle: ook al in een ontsnapping gezeten. Probeerde ook bergop aan te vallen maar al snel bleek dat geen lang leven beschoren te zijn. Hij mag het nog eens proberen in de dagen die komen.
Jan Ghyselinck: een van de weinige renners die heeft kunnen zeggen dat hij solo aan kop reed in de laatste kilometer van een rit. Hij viel dan wel volledig stil en kon daarom niet winnen. Hij lijkt me nu erg vermoeid en staat ook bij de vijf laatsten. Hopelijk haalt hij Parijs, het zal hem alleen maar een sterkere renner maken.
Kris Boeckmans: lijkt de Tour vlot door te komen als debutant. Kris kende een paar keer pech in de spurt zodat hij zijn kansen niet fatsoenlijk kon verdedigen. Misschien op de Champs-Elysées wel?
Philippe Gilbert: krijgt heel veel kritiek maar ik vind dat hij het nog niet zo slecht doet. Reed al drie keer in de top tien en mist net dat extra procentje om het te kunnen afmaken. Werkte ook al hard voor Evans. Schrijf hem maar op voor Londen.
Nick Nuyens: zoals ik al zei, ik denk niet dat Nick een man is voor de Tour. Hij kwam tot nu toe erg weinig in beeld en slaagde er gisteren ook niet in om mee te zijn met de ontsnapping ondanks een fikse inspanning.
Maarten Wynants: helaas heel vroeg uitgevallen na een val.
Johan Van Summeren: ook slachtoffer van een valpartij maar met veel grinta nog steeds in koers. Een mooi voorbeeld van hoeveel karakter een renner kan hebben. Zal zeker Parijs halen en zijn werk voor de ploeg zal hij ook blijven doen.
Maxime Monfort: één slechte dag niet te na gesproken rijdt Maxime een goede Tour. Ik durfde top tien te voorspellen maar het zal top twintig worden. Radioshack is heel sterk in de breedte maar heeft geen topper bij. Ze winnen waarschijnlijk wel het ploegenklassement. Hopelijk kan Monfort zich nog opladen voor een sterke tijdrit.
Volgende week de eindafrekening!
Jurgen Van den Broeck: hele goede Tour tot nu toe. Zeker in de bergen hoort hij bij de allerbesten. Jammer van het tijdverlies op La Plateau des Belles Filles. Nu moet hij aanvallen in de Pyreneeën. Het podium kan nog altijd, denk ik.
Jelle Vanendert: valt tegen tot nu toe. Hopelijk kan hij zich herpakken in de Pyreneeën. Dat hij hier vorig jaar zo goed reed moet toch vertrouwen geven. Een ritzege zit er niet in volgens mij maar een aanval zeker wel.
Jurgen Roelandts: ijzersterk onderdeel van de Greipeltrein. Hele goede renner die ook in de wegrit van de Olympische Spelen een hele belangrijke rol kan vervullen. Ideaal scenario: Gilbert valt aan, Wiggins en Millar rijden het gat dicht en dan komt Roelandts op het juiste moment naar voor met Boonen in het wiel. Boonen houdt Cavendish af en wordt Olympisch kampioen. En als Boonen niet meekan met zijn gebroken rib dan moet hij zijn eigen kans maar gaan. Podium moet kunnen!
Francis De Greef: komt niet vaak in beeld, rijdt dan ook volledig in dienst van de ploeg, vooral in het begin en het midden van elke rit.
Dries Devenyns: één van onze grootste kanshebbers op ritwinst, zei ik op voorhand, en ik had gelijk. Al twee keer mee in een ontsnapping, op zich een hele prestatie. Alleen de winst ontbreekt en dat is heel jammer voor Dries.
Kevin De Weert: knecht van Leipheimer in de eerste week van de Tour tot bleek dat Levi het niet kon waarmaken. Heeft nu een vrijere rol en dat ligt hem goed. Vaak in beeld en daar zal de sponsor blij mee zijn, zeker?
Romain Zingle: ook al in een ontsnapping gezeten. Probeerde ook bergop aan te vallen maar al snel bleek dat geen lang leven beschoren te zijn. Hij mag het nog eens proberen in de dagen die komen.
Jan Ghyselinck: een van de weinige renners die heeft kunnen zeggen dat hij solo aan kop reed in de laatste kilometer van een rit. Hij viel dan wel volledig stil en kon daarom niet winnen. Hij lijkt me nu erg vermoeid en staat ook bij de vijf laatsten. Hopelijk haalt hij Parijs, het zal hem alleen maar een sterkere renner maken.
Kris Boeckmans: lijkt de Tour vlot door te komen als debutant. Kris kende een paar keer pech in de spurt zodat hij zijn kansen niet fatsoenlijk kon verdedigen. Misschien op de Champs-Elysées wel?
Philippe Gilbert: krijgt heel veel kritiek maar ik vind dat hij het nog niet zo slecht doet. Reed al drie keer in de top tien en mist net dat extra procentje om het te kunnen afmaken. Werkte ook al hard voor Evans. Schrijf hem maar op voor Londen.
Nick Nuyens: zoals ik al zei, ik denk niet dat Nick een man is voor de Tour. Hij kwam tot nu toe erg weinig in beeld en slaagde er gisteren ook niet in om mee te zijn met de ontsnapping ondanks een fikse inspanning.
Maarten Wynants: helaas heel vroeg uitgevallen na een val.
Johan Van Summeren: ook slachtoffer van een valpartij maar met veel grinta nog steeds in koers. Een mooi voorbeeld van hoeveel karakter een renner kan hebben. Zal zeker Parijs halen en zijn werk voor de ploeg zal hij ook blijven doen.
Maxime Monfort: één slechte dag niet te na gesproken rijdt Maxime een goede Tour. Ik durfde top tien te voorspellen maar het zal top twintig worden. Radioshack is heel sterk in de breedte maar heeft geen topper bij. Ze winnen waarschijnlijk wel het ploegenklassement. Hopelijk kan Monfort zich nog opladen voor een sterke tijdrit.
Volgende week de eindafrekening!
maandag 16 juli 2012
Met een hongerklop de Cauberg op
Hoe dichter ik bij Nederland kom hoe hoger ik de stand van de ruitenwissers moet zetten. Met elke lawaaierig vallende druppel op de voorruit zakt mijn motivatie een beetje. Maar wachten op goed weer is deze zomer als wachten op Godot dus rij ik toch maar door naar Valkenburg om mijn plan uit te voeren: het parcours van de Amstel Gold Race rijden. Ik reed dit jaar al een kleine Ronde Van Vlaanderen en een kleine Luik-Bastenaken-Luik, de hellingen van de enige Nederlandse klassieker verkennen leek me een logische volgende stap. Op de uitstekende website kan je de mogelijke routes (drie lussen) en hellingen bekijken. Je kan je ook registreren voor de tijdsregistratie op enkele hellingen. Achteraf op de site kan je jouw tijd dan vergelijken met andere renners.
Ik parkeer mijn auto voorbij de top van de Cauberg. Het besef dat ik dan eindig met een zware beklimming komt pas later. Ondanks de aanhoudende regen ben ik zo enthousiast dat ik naar beneden suis om mijn tocht te beginnen met een beklimming van deze heuvel van het Nederlandse volk, zoals de Cauberg genoemd wordt. Ik ben niet opgewarmd maar rij toch heel vlot naar boven, onderweg enkele collega's voorbijstekend. Snel sta ik op de top (141 meter) en begin aan ik aan lus drie. Dit is de finale van de Amstel Gold Race, in totaal 79 kilometer. Ik passeer de plek waar op 23 september de finish van het wereldkampioenschap wielrennen zal liggen. Niet op de top van de Cauberg zoals tijdens de Amstel Gold Race maar 1,5 kilometer verder. Ik beeld mij in dat ik ben ontsnapt uit een kopgroep en naar de wereldtitel rij.
Het enthousiasme ebt snel weg. Het zijn zware kilometers. Er is geen vlakke meter te bespeuren, het gaat constant op en af. Door de natte wegen ben ik heel voorzichtig in het afdalen, mijn remblokjes kloppen overuren. Het klimmen gaat minder en minder vlot, vooral omdat ik blijf weigeren om op het kleinste blad van mijn triple te schakelen. Onderweg fiets ik mijn schoenen en voeten doornat omdat het onmogelijk is om de riviertjes van dalend regenwater te vermijden. En aangekomen op de top van de hellingen verstoppen de mooie panorama's zich achter de regenwolken en de mist.
Dan maak ik een fout. Ik vergeet voldoende te eten en te drinken mede door het afwezige picknickweer. En dan is ie er: de fringale, de hongerklop. Ik geraak niet meer vooruit. Ik prop twee honingkoeken in mijn mond en drink een halve drinkbus leeg maar het is te laat. Ik word langs alle kanten voorbij gestoken. En omdat er weer eens een regenwolk beslist zijn inhoud te lozen beslis ik om rechtstreeks naar Valkenburg te rijden, de Eyserbosweg en de Keutenberg zullen voor een volgende keer zijn. In Valkenburg aangekomen wacht mij uiteraard nog die Cauberg. Ik vervloek mezelf en mijn parkeerbeslissing. Ik leg de ketting op de allerkleinste versnelling, leg mijn handen in het midden van mijn stuur en kijk enkel nog naar mijn voorwiel. In een ooghoek zie ik op mijn fietscomputer dat ik amper 8 km/u haal. De krampen kruipen van mijn benen tot achter mijn oren. Maar ik blijf fietsen en eindelijk bereik ik mijn auto.
Al bij het wegrijden uit Valkenburg weet ik dat ik hier wil terugkomen. Maar alleen als de zon schijnt.
Ik parkeer mijn auto voorbij de top van de Cauberg. Het besef dat ik dan eindig met een zware beklimming komt pas later. Ondanks de aanhoudende regen ben ik zo enthousiast dat ik naar beneden suis om mijn tocht te beginnen met een beklimming van deze heuvel van het Nederlandse volk, zoals de Cauberg genoemd wordt. Ik ben niet opgewarmd maar rij toch heel vlot naar boven, onderweg enkele collega's voorbijstekend. Snel sta ik op de top (141 meter) en begin aan ik aan lus drie. Dit is de finale van de Amstel Gold Race, in totaal 79 kilometer. Ik passeer de plek waar op 23 september de finish van het wereldkampioenschap wielrennen zal liggen. Niet op de top van de Cauberg zoals tijdens de Amstel Gold Race maar 1,5 kilometer verder. Ik beeld mij in dat ik ben ontsnapt uit een kopgroep en naar de wereldtitel rij.
Het enthousiasme ebt snel weg. Het zijn zware kilometers. Er is geen vlakke meter te bespeuren, het gaat constant op en af. Door de natte wegen ben ik heel voorzichtig in het afdalen, mijn remblokjes kloppen overuren. Het klimmen gaat minder en minder vlot, vooral omdat ik blijf weigeren om op het kleinste blad van mijn triple te schakelen. Onderweg fiets ik mijn schoenen en voeten doornat omdat het onmogelijk is om de riviertjes van dalend regenwater te vermijden. En aangekomen op de top van de hellingen verstoppen de mooie panorama's zich achter de regenwolken en de mist.
Dan maak ik een fout. Ik vergeet voldoende te eten en te drinken mede door het afwezige picknickweer. En dan is ie er: de fringale, de hongerklop. Ik geraak niet meer vooruit. Ik prop twee honingkoeken in mijn mond en drink een halve drinkbus leeg maar het is te laat. Ik word langs alle kanten voorbij gestoken. En omdat er weer eens een regenwolk beslist zijn inhoud te lozen beslis ik om rechtstreeks naar Valkenburg te rijden, de Eyserbosweg en de Keutenberg zullen voor een volgende keer zijn. In Valkenburg aangekomen wacht mij uiteraard nog die Cauberg. Ik vervloek mezelf en mijn parkeerbeslissing. Ik leg de ketting op de allerkleinste versnelling, leg mijn handen in het midden van mijn stuur en kijk enkel nog naar mijn voorwiel. In een ooghoek zie ik op mijn fietscomputer dat ik amper 8 km/u haal. De krampen kruipen van mijn benen tot achter mijn oren. Maar ik blijf fietsen en eindelijk bereik ik mijn auto.
Al bij het wegrijden uit Valkenburg weet ik dat ik hier wil terugkomen. Maar alleen als de zon schijnt.
donderdag 12 juli 2012
De 100 meest legendarische wielertruitjes
Lees de koers op zijn best: 'De 100 meest legendarische wielertruitjes", uitgegeven bij Borgerhoff & Lamberigts. Het boek doet wat het belooft: 100 truitjes laten zien en vertellen waarom ze zo legendarisch zijn. Van 1949 tot 2011, van Coppi tot Cavendish, van Bianchi tot HTC High Road. Van prachtige retrotruitjes (Rik Van Linden - 1975 - Bianchi Campagnolo - lichtblauw) tot spuuglelijke (Edwig Van Hooydonck - 1989 - Superconfex). De selectie is arbitrair en uiteraard niet volledig maar dat is bijzaak. Je leest meeslepende verhalen over coureurs van vroeger en nu en ondertussen kan je wegdromen bij die kleuren en namen van vaak al lang vergeten sponsors. Een boek voor de wielerliefhebber, hoe jong of oud die ook is, en voor de alsmaar groter wordende groep van fans van retrotruitjes. Bij wieleroutfits.nl spelen ze trouwens handig in op die hype, je kan er een heel aantal van die prachtexemplaren (Faema, Bic, Del Tongo, Bianchi, ...) online aanschaffen.
Ik heb zelf ook een aantal retrotruitjes in mijn kast liggen. Een gouden trui (mét regenboograndjes) en deze van Festina. Hieronder mijn bescheiden bijdrage aan het boek. Hier is nr. 101: 'Het grote Franse bedrog'.
In de jaren '90 stond er een renner op die het Franse wielrennen hoop gaf na de gloriejaren van Bernard Hinault (vijf tourzeges) en Laurent Fignon. Troonpretendenten genoeg die periode maar zowel Charly Mottet als Jean-François Bernard als Laurent Jalabert slaagden er niet in om de Tour te winnen. Maar het godenkind Richard Virenque zou dat wel doen. Hij won zeven keer het bergklassement en verscheidene etappes en na de (saaie) jaren van suprematie van über-tijdrijder Miguel Indurain (ook vijf tourzeges) was het stilaan tijd dat er nog eens een klimmer de Tour won. 1998 zou het gezegende jaar moeten zijn voor Richard Virenque en Festina. Het werd inderdaad een Festina-tour maar dan wel in negatieve betekenis. Kort voor de start werd verzorger Willy Voet gevat met doping in zijn wagen. De voltallige ploeg werd uit de Tour gezet en alle renners en ploegleiding bekenden ook dopinggebruik. Alle renners behalve één: Richard Virenque, hij hield de kaken stevig op mekaar. En omdat hij nooit een positief plasje afleverde werd hij nooit geschorst door de UCI. Ook in de volgende jaren nam hij deel aan de Tour. Uiteindelijk bekende hij toch dopinggebruik en kreeg hij de verdiende schorsing. Hij kwam terug en won nog wedstrijden, onder meer Parijs-Tours in 2001 na een lange vlucht met Jacky Durand.
Mooi truitje, dat absoluut, maar de smaak van bedrog die er aan vast hangt zorgt ervoor dat ik toch liever met mijn gouden truitje ga fietsen.
dinsdag 3 juli 2012
Het drama van Rudy Dhaenens
In de twitter- en iPhoneloze jaren '80 volgde ik de Tour via een transistorradiootje. Ingepakt in plastic, om beschadiging door het strandzand van badplaats Middelkerke te voorkomen. Met mijn nonkels en bompa vormden we een cirkel rond de radio. Een iemand hield de antenne vast tussen duim en wijsvinger om de juiste frequentie niet te verliezen. Iemand anders keek zo serieus dat de niet-geïnteresseerde strandgangers automatisch een toontje lager zongen. Er is eigenlijk geen spannendere manier om de koers te volgen.
Op 12 juli 1989 was er meer animo dan anders rond de radio. Er reed een Belg voorop in de laatste kilometers van de rit. Rudy Dhaenens was ontsnapt en reed solo naar de meet, daar was de verslaggever zeker van. Onze gefronste wenkbrauwen ontspanden even en onze mondhoeken klommen naar boven. Het was dat jaar nog niet veel soeps geweest voor de Belgen. Ja, een mooie ritzege van Etienne De Wilde maar dat was het dan ook. Vandaag, in de 11e etappe kwam er een mooie overwinning bij. Komaan, Rudy, komaan, niet plooien. Ook de vrouwelijke familieleden staken hun oren naar voren om beter te kunnen luisteren.
Tot plots, een donderslag bij heldere hemel. Figuurlijk dan want de zon bleef gewoon verder schijnen en er was geen donderwolk te bespeuren. In de jaren '80 was het trouwens altijd goed weer in de zomer. De stem van de verslaggever hoestte het uit: 'Een val! Rudy Dhaenens valt in een bocht!' Het zal toch niet waar zijn zeker. Dit kon niet. Wij keken mekaar aan. Onze gelaten spraken boekdelen: komaan, Rudy, sta recht en fiets verder. De voorsprong was toch groot genoeg?
Tot de volgende donderslag. 'Rudy Dhaenens staat aan de kant met een klapband. Hij kan niet verder. En nu komen de achtervolgers voorbij. Rudy Dhaenens gaat niet winnen, dames en heren. Wat een drama.' Zelden ben ik zo ontgoocheld geweest, vooral toen bleek dat uiteindelijk de Nederlander Mathieu Hermans onze landgenoot Eddy Planckaert klopte in de sprint voor de ritzege. De ene nonkel heeft de hele dag niets meer gezegd. Bompa weigerde die avond om naar het sportnieuws te kijken. En ik denk nog vaak terug het beeld van de onfortuinlijke Rudy Dhaenens die zijn fiets bijna stuk sloeg van teleurstelling.
Bekijk die finale hier. Op 21'20" gebeurt die fatale valpartij. Elke keer als ik het terugzie hoop ik dat hij rechtblijft. Tevergeefs.
zaterdag 30 juni 2012
La Chouffe Classic
Het plan lag niet lang op voorhand vast. Het begon met een
onschuldige vraag van B. : 'Iemand zin om zaterdag een tourke te gaan
rijden?' Hij had het niet over de
gebruikelijke tour Albertkanaal-Netekanaal of een rit door de haven van
Antwerpen maar over de La Chouffe Classic. We wachtten nog even af wat de
weermannen en –vrouwen voorspelden en toen dat bleek mee te vallen (bewolkt,
weinig kans op regen, we zijn snel tevreden dezer dagen) spraken we af om op een
ontieglijk vroeg uur te vertrekken naar de Ardennen,
meerbepaald Houffalize, de startplaats voor deze toertocht.
In de auto werden de gesmeerde pistoletjes en de bananen
vlot naar binnen gespeeld. We parkeerden de wagen in een wei, haalden onze fietsen van het rek en uit de koffer en fietsten het dal in richting
vertrekplaats. Dat we dan straks die helling na rit opnieuw zouden moeten doen maar dan wel opwaarts, daar dachten we nog niet aan.
De mannen van het gezelschap kozen voor de toer van 105 km, de vrouwen voor die van 70 km.
Na een zachte aanloop was het tijd voor de eerste helling. Leuk aan de La Chouffe Classic is dat op bepaalde hellingen je kan meedingen naar het
bergklassement. Je tijd wordt dan via een chip tussen de voet en de top opgemeten. Helaas moest je hier op voorhand voor ingeschreven zijn. Maar volgend jaar doe ik hieraan mee, zeker
weten.
Door het prachtige landschap van de Ardennen ging het van de
ene helling naar de andere. Met als absolute hoogtepunt (letterlijk dan) de Col
de la Haussière. Volgens kenners als Marc Uytterhoeven de zwaarste helling die
je in België kan oprijden. De klepper begint in La Roche waar het op de
kasseitjes van het centrum heel steil naar boven gaat. Degenen die het parcours
niet kennen (ik!) en voor het eerst hier naar boven rijden (ik!) denken dan: 'oh,
leuk, hoe steil, ik zal hier eens een demarrage plaatsen en wat renners voorbij rijden, dit kan toch nooit lang
blijven duren'. Think again, want het blijft wel duren. En het blijft
supersteil. Na hard gezwoeg op de kleinste versnelling kom je bij het kerkhof
aan waar verschillende renners op een muurtje zitten te bekomen. ‘Yes, het zit
erop!’ Think again. Want na een korte afdaling gaat het weer steil naar boven.
Je ziet nu het einde van de helling wel liggen en als je een fotograaf
ziet die verwoed elke deelnemer op de gevoelige plaat vastlegt, denk je: “Yes, nu zit het er echt op!” Geloof het of niet maar alweer:
think again. Na een volgende korte afdaling gaat het weer steil naar boven. Nu
wordt het kaf van het koren gescheiden. Vele deelnemers moeten van de fiets.
Ik hoor enkel mijn eigen gehijg. Afzien als de beesten tot je eindelijk
de top bereikt. Amai, wat een klim. Dit zijn de percentages:
Deel 1: 1,2 km aan 13/14%
Deel 2: 0,8 km aan 18%
Deel 3: 2 km aan 11/12%
En zo zag ik er uit tijdens de klim:
dinsdag 26 juni 2012
Belgen in de Tour 2012
Nog vier keer slapen en de Ronde van Frankrijk anno 2012 begint in Luik. Ik voel de spanning elke dag stijgen. Met al die Tourspecials die verschijnen bij de kranten kom ik helemaal in de stemming. Op de een of andere chauvinistische manier vind ik het elk jaar belangrijk hoeveel Belgen er aan de start zullen staan. Na het laattijdig afmelden van Stijn Van den Bergh van Omega-Pharma Quickstep zullen ze uiteindelijk met veertien helden zijn om ons landje te vertegenwoordigen. Hier staan ze in willekeurige volgorde, met mijn bescheiden mening over hun rol/kansen/ambities.
Jurgen Van den Broeck / Lotto Belisol. Onze grootste kanshebber in het algemeen klassement. Ik ben benieuwd of zijn rigoureuze trainingen in de Spaanse bergen hem nog verbeterd hebben. Zijn tijdrit in de Dauphiné laat in ieder geval veel goeds verhopen. Lang geleden dat we nog eens kans hadden op een podium en het zou nogal wat zijn na de prachtige derde plaats van Thomas De Gendt in de Giro.
Jelle Vanendert / Lotto Belisol. De Tour van de bevestiging voor Jelle. Superknecht van Jurgen in de bergen en zou die rol wel eens kunnen invullen door bergop aan te vallen om zo de andere ploegen onder druk te zetten. Opnieuw een ritzege lijkt me moeilijk maar ik verwacht hem wel in de bergetappes.
Jurgen Roelandts / Lotto Belisol. Onderdeel van de trein die Greipel naar ritzeges moet loodsen. Dat zit er zeker in, nu Cavendish gewicht aan het kwijtspelen is voor de Olympische Spelen en daardoor duidelijk met een mindere sprint zit.
Francis De Greef / Lotto Belisol. Maakt eindelijk zijn Tourdebuut. Volledig in dienst weliswaar maar hij is er toch maar mooi bij.
Dries Devenyns / Omega Pharma Quickstep. Devenyns krijgt hopelijk een vrije rol want ik acht hem zeker in staat om een etappe te winnen in één van de overgangsritten. Jammer genoeg denkt het halve peloton dat ze daartoe in staat zijn.
Kevin De Weert / Omega Pharma Quickstep. Een herhaling van zijn prachtige twaalfde plaats van vorig jaar lijkt me er niet in te zitten. Gezien de ambities van zijn ploegmakkers Leipheimer en Martin zal hij zich moeten schikken naar een knechtenrol. Maar hij zal zeker in beeld rijden.
Romain Zingle / Cofidis. Tweede Tour voor deze beloftevolle Waal. Ik verwacht hem, als lid van deze ploeg vrijbuiters, zeker in een ontsnapping. Tenzij Taaramae onverwacht goed scoort en hij zijn ploegmaten laat werken voor zijn klassement.
Jan Ghyselinck / Cofidis. Onze jongste deelnemer. Er wordt weinig verwacht van deze grote belofte. Dat geeft hem hopelijk veel zin om iets te ondernemen. Zijn conditie is in ieder geval prima in orde, dat heb ik zelf vastgesteld tijdens het BK.
Kris Boeckmans / Vacansoleil. Enige Belg bij deze ploeg terwijl zeker ook Frederik Veuchelen in de selectie verwacht werd. De ploegleiding hoopt dat hij zijn snelle benen kan laten zien. Dat wordt natuurlijk zeer moeilijk in de belangrijkste rittenwedstrijd van het jaar waar alle grote spurttenoren aanwezig zijn.
Philippe Gilbert / BMC. Vorig jaar deze tijd zou ik gezegd hebben: schrijf Gilbert maar op voor de tweede etappe naar Seraing. Maar in dit kwakkeljaar zal het niet evident worden. Hij zal er dichtbij zijn maar winnen, dat denk ik niet. Voor de rest zal hij zijn uiterste best doen om Evans naar een nieuwe eindzege te loodsen. Evans had het slechter kunnen treffen.
Nick Nuyens / Team Saxo Bank. Hij mag het tegendeel bewijzen maar Nuyens lijkt me geen man voor de Tour. Het nerveuze gedoe en het loodzware parcours lijken me geen spek voor zijn bek. Hij krijgt wel de vrijheid van ploegleider Riis om voor een etappezege te gaan. Het zou fantastisch zijn mocht het lukken.
Maarten Wynants / Rabobank. Een Tour in dienst van de Hollanders. Doet denken aan Marc Wauters, bijgenaamd De Soldaat, en zijn gloriemoment in de Tour van 2001 waar hij in Antwerpen een rit won en het geel pakte. Wie weet?
Johan Van Summeren / Garmin - Barracuda. Een Tour in dienst van Hesjedal. Knap dat hij er bij is in deze sterke selectie al geloof ik nooit dat Hesjedal na die zware Giro nog kan schitteren in de Tour.
Maxime Monfort / Radioshack - Nissan. Die staat zeker in mijn Megabikeploeg. Sterke renner die bij afwezigheid van Andy en de beperkte ambities van Fränk Schleck wel eens voor een hele knappe prestatie zou kunnen zorgen. Ik durf gokken op top tien.
Ok, nog vier keer slapen dus. Ik kan niet wachten.
Jurgen Van den Broeck / Lotto Belisol. Onze grootste kanshebber in het algemeen klassement. Ik ben benieuwd of zijn rigoureuze trainingen in de Spaanse bergen hem nog verbeterd hebben. Zijn tijdrit in de Dauphiné laat in ieder geval veel goeds verhopen. Lang geleden dat we nog eens kans hadden op een podium en het zou nogal wat zijn na de prachtige derde plaats van Thomas De Gendt in de Giro.
Jelle Vanendert / Lotto Belisol. De Tour van de bevestiging voor Jelle. Superknecht van Jurgen in de bergen en zou die rol wel eens kunnen invullen door bergop aan te vallen om zo de andere ploegen onder druk te zetten. Opnieuw een ritzege lijkt me moeilijk maar ik verwacht hem wel in de bergetappes.
Jurgen Roelandts / Lotto Belisol. Onderdeel van de trein die Greipel naar ritzeges moet loodsen. Dat zit er zeker in, nu Cavendish gewicht aan het kwijtspelen is voor de Olympische Spelen en daardoor duidelijk met een mindere sprint zit.
Francis De Greef / Lotto Belisol. Maakt eindelijk zijn Tourdebuut. Volledig in dienst weliswaar maar hij is er toch maar mooi bij.
Dries Devenyns / Omega Pharma Quickstep. Devenyns krijgt hopelijk een vrije rol want ik acht hem zeker in staat om een etappe te winnen in één van de overgangsritten. Jammer genoeg denkt het halve peloton dat ze daartoe in staat zijn.
Kevin De Weert / Omega Pharma Quickstep. Een herhaling van zijn prachtige twaalfde plaats van vorig jaar lijkt me er niet in te zitten. Gezien de ambities van zijn ploegmakkers Leipheimer en Martin zal hij zich moeten schikken naar een knechtenrol. Maar hij zal zeker in beeld rijden.
Romain Zingle / Cofidis. Tweede Tour voor deze beloftevolle Waal. Ik verwacht hem, als lid van deze ploeg vrijbuiters, zeker in een ontsnapping. Tenzij Taaramae onverwacht goed scoort en hij zijn ploegmaten laat werken voor zijn klassement.
Jan Ghyselinck / Cofidis. Onze jongste deelnemer. Er wordt weinig verwacht van deze grote belofte. Dat geeft hem hopelijk veel zin om iets te ondernemen. Zijn conditie is in ieder geval prima in orde, dat heb ik zelf vastgesteld tijdens het BK.
Kris Boeckmans / Vacansoleil. Enige Belg bij deze ploeg terwijl zeker ook Frederik Veuchelen in de selectie verwacht werd. De ploegleiding hoopt dat hij zijn snelle benen kan laten zien. Dat wordt natuurlijk zeer moeilijk in de belangrijkste rittenwedstrijd van het jaar waar alle grote spurttenoren aanwezig zijn.
Philippe Gilbert / BMC. Vorig jaar deze tijd zou ik gezegd hebben: schrijf Gilbert maar op voor de tweede etappe naar Seraing. Maar in dit kwakkeljaar zal het niet evident worden. Hij zal er dichtbij zijn maar winnen, dat denk ik niet. Voor de rest zal hij zijn uiterste best doen om Evans naar een nieuwe eindzege te loodsen. Evans had het slechter kunnen treffen.
Nick Nuyens / Team Saxo Bank. Hij mag het tegendeel bewijzen maar Nuyens lijkt me geen man voor de Tour. Het nerveuze gedoe en het loodzware parcours lijken me geen spek voor zijn bek. Hij krijgt wel de vrijheid van ploegleider Riis om voor een etappezege te gaan. Het zou fantastisch zijn mocht het lukken.
Maarten Wynants / Rabobank. Een Tour in dienst van de Hollanders. Doet denken aan Marc Wauters, bijgenaamd De Soldaat, en zijn gloriemoment in de Tour van 2001 waar hij in Antwerpen een rit won en het geel pakte. Wie weet?
Johan Van Summeren / Garmin - Barracuda. Een Tour in dienst van Hesjedal. Knap dat hij er bij is in deze sterke selectie al geloof ik nooit dat Hesjedal na die zware Giro nog kan schitteren in de Tour.
Maxime Monfort / Radioshack - Nissan. Die staat zeker in mijn Megabikeploeg. Sterke renner die bij afwezigheid van Andy en de beperkte ambities van Fränk Schleck wel eens voor een hele knappe prestatie zou kunnen zorgen. Ik durf gokken op top tien.
Ok, nog vier keer slapen dus. Ik kan niet wachten.
Abonneren op:
Posts (Atom)