Het plan lag niet lang op voorhand vast. Het begon met een
onschuldige vraag van B. : 'Iemand zin om zaterdag een tourke te gaan
rijden?' Hij had het niet over de
gebruikelijke tour Albertkanaal-Netekanaal of een rit door de haven van
Antwerpen maar over de La Chouffe Classic. We wachtten nog even af wat de
weermannen en –vrouwen voorspelden en toen dat bleek mee te vallen (bewolkt,
weinig kans op regen, we zijn snel tevreden dezer dagen) spraken we af om op een
ontieglijk vroeg uur te vertrekken naar de Ardennen,
meerbepaald Houffalize, de startplaats voor deze toertocht.
In de auto werden de gesmeerde pistoletjes en de bananen
vlot naar binnen gespeeld. We parkeerden de wagen in een wei, haalden onze fietsen van het rek en uit de koffer en fietsten het dal in richting
vertrekplaats. Dat we dan straks die helling na rit opnieuw zouden moeten doen maar dan wel opwaarts, daar dachten we nog niet aan.
De mannen van het gezelschap kozen voor de toer van 105 km, de vrouwen voor die van 70 km.
Na een zachte aanloop was het tijd voor de eerste helling. Leuk aan de La Chouffe Classic is dat op bepaalde hellingen je kan meedingen naar het
bergklassement. Je tijd wordt dan via een chip tussen de voet en de top opgemeten. Helaas moest je hier op voorhand voor ingeschreven zijn. Maar volgend jaar doe ik hieraan mee, zeker
weten.
Door het prachtige landschap van de Ardennen ging het van de
ene helling naar de andere. Met als absolute hoogtepunt (letterlijk dan) de Col
de la Haussière. Volgens kenners als Marc Uytterhoeven de zwaarste helling die
je in België kan oprijden. De klepper begint in La Roche waar het op de
kasseitjes van het centrum heel steil naar boven gaat. Degenen die het parcours
niet kennen (ik!) en voor het eerst hier naar boven rijden (ik!) denken dan: 'oh,
leuk, hoe steil, ik zal hier eens een demarrage plaatsen en wat renners voorbij rijden, dit kan toch nooit lang
blijven duren'. Think again, want het blijft wel duren. En het blijft
supersteil. Na hard gezwoeg op de kleinste versnelling kom je bij het kerkhof
aan waar verschillende renners op een muurtje zitten te bekomen. ‘Yes, het zit
erop!’ Think again. Want na een korte afdaling gaat het weer steil naar boven.
Je ziet nu het einde van de helling wel liggen en als je een fotograaf
ziet die verwoed elke deelnemer op de gevoelige plaat vastlegt, denk je: “Yes, nu zit het er echt op!” Geloof het of niet maar alweer:
think again. Na een volgende korte afdaling gaat het weer steil naar boven. Nu
wordt het kaf van het koren gescheiden. Vele deelnemers moeten van de fiets.
Ik hoor enkel mijn eigen gehijg. Afzien als de beesten tot je eindelijk
de top bereikt. Amai, wat een klim. Dit zijn de percentages:
Deel 1: 1,2 km aan 13/14%
Deel 2: 0,8 km aan 18%
Deel 3: 2 km aan 11/12%
En zo zag ik er uit tijdens de klim:
